H Αγία Τριάδα, είναι ένα πανέμορφο χωριό που βρίσκεται στην βόρεια πλευρά του Βελουχιού. Τα πολλά πέτρινα σπίτια προβάλουν την αρχιτεκτονική της περιοχής και τη δουλειά της πέτρας από τους σπουδαίους χτιστάδες του χωριού. Η περιήγηση στα σοκάκια και τις δύο πλακόστρωτες πλατείες, οι πέτρινες βρύσες και οι περιποιημένοι κήποι με τις ντάλιες, τις ορτανσίες, τις τριανταφυλλιές και τα γεράνια, η καταπράσινη φύση στην οποία κυριαρχούν τα έλατα και οι καστανιές και τα κρύα νερά που περιβάλλουν το χωριό, γεμίζουν τον επισκέπτη εικόνες μοναδικής αισθητικής. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην περιοχή βρίσκονται οι κυριότερες πηγές του ποταμού Μέγδοβα.
Στην κορυφή του χωριού δεσπόζει ο πετρόκτιστος ναός της Αγίας Τριάδας, ο οποίος χτίστηκε στη θέση παλαιότερης εκκλησίας που κρίθηκε κατεδαφιστέα εξαιτίας του μεγάλου σεισμού που συνέβη στην περιοχή το 1966. Σύμφωνα με ιστορικές πηγές, πριν τα μέσα του 18ου αιώνα, βρισκόταν εκεί το ομώνυμο μοναστήρι και με βάση αυτό δημιουργήθηκε το χωριό.
Λίγο πιο πάνω, στη θέση “Βαβούλια“, βρίσκεται το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία το οποίο αναστηλώθηκε πρόσφατα. Είναι λιθόχτιστο, χωρίς θόλο, με αξιόλογες τοιχογραφίες και χτίστηκε μεταξύ 1790-1795 από τον ιερομόναχο Γαβριήλ. Λειτουργούσε ως μοναστήρι μέχρι και το 1830 όταν έκλεισε λόγω έλλειψης μοναχών.
Στην Αγία Τριάδα επί Τουρκοκρατίας, το 1779, λειτούργησε σχολείο Ελληνικών γραμμάτων. Σχολάρχης ήταν ο αρχιμανδρίτης Ιωσήφ από τη Φουρνά και ο Βασίλης Κωστόπουλος από την Ρεντίνα. Στο χωριό λειτουργεί Λαογραφικό Μουσείο με παραδοσιακές φορεσιές και οικιακά σκεύη και η “Φώτειος Βιβλιοθήκη”, τα οποία στεγάζονται στο Ίδρυμα Καραπιπέρη. Επίσης οι εκκλησίες του Αγίου Βησσαρίωνα και του Αϊ Γιάννη με τα ξυλόγλυπτα τέμπλα τους και τις αγιογραφίες καθίστανται αξιόλογες επίσκεψης.
Η Αγία Τριάδα είναι γενέτειρα ανθρώπων του πνεύματος, των γραμμάτων, της επιστήμης και της πολιτικής, που διακρίθηκαν στο τόπο μας και έγιναν γνωστοί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
– Ο Πάνος Βασιλείου (1898 – 1985). Ιστορικός και λαογράφος, ο σπουδαιότερος ερευνητής του τόπου μας με πάμπολλες μελέτες και δημοσιεύματα, που χωρίς αυτόν πολλές σελίδες της ζωής και της ιστορίας του τόπου μας θα είχαν χαθεί, τιμήθηκε με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για τη μελέτη του «Ευγένιος Γιαννούλης ο Αιτωλός» και υπήρξε μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.
– Ο Κων/νος Μερεντίτης (1906 – 2000). Πανεπιστημιακός Καθηγητής με σπουδές στη φιλολογία, φιλοσοφία και θεολογία σε ελληνικά και γερμανικά πανεπιστήμια αλλά και σπουδές στη Βυζαντινή και Εκκλησιαστική Μουσική.
– Ο Φώτιος Καραπιπέρης (1907-1966). Με σπουδές στα Μαθηματικά, διδάκτωρ των Φυσικών Επιστημών, Επιμελητής στο Μετεωρολογικό Ινστιτούτο του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, Υφηγητής της Μετεωρολογίας και συνεργάτης, ως Research Fellow, του Πανεπιστήμιου του Χάρβαρντ των ΗΠA.
– Ο Χρυσόστομος Καραπιπέρης (1912-1989). Πολιτικός, εκλέχτηκε βουλευτής Ευρυτανίας για δέκα περιόδους, από το 1950 μέχρι τον Οκτώβριο του 1981. Είχε διατελέσει Υφυπουργός Συγκοινωνιών, Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και Γεωργίας.
